اتاق تاریک و سوراخ‌سوزنی
اختراع دوربین عکاسی به شکل کنونی الهام گرفته از "اتاق تاریک" است. سابقهٔ "اتاق تاریک" مربوط به دوران پیش از میلاد است. "موزی" فیلسوف چینی و ارسطو و اقلیدس در سدهٔ ۵ و 4 قبل از میلاد تئوری سوراخ سوزنی را شرح داده بودند. در یونان باستان عقیده بر این بود که نور از چشم به سمت اشیا می‌تابد و بازتاب آن باعث دیدن می‌شود. ارسطو و اقلیدس با استفاده از تئوری سوراخ سوزنی تلاش کردند خلاف این نظریه را ثابت کنند. آن‌ها در پشت سوراخ سوزنی صفحه‌ای نیمه‌مات قرار می‌دادند تا بازتاب تصویر بر روی آن، با چشم دیده شود.
در قرن ششم میلادی نیز، "آنتمیوس" ریاضیدان بیزانسی در آزمایش‌های خود از "اتاق تاریک" استفاده می کرد. آورده شده است که "ابن هیثم" در قرن 5هجری برای مشاهده کسوف از "اتاق تاریک" استفاده می کرده و با گسترش تئوری سوراخ سوزنی، در آزمایش‌های خود برای نخستین‌بار از "اتاق تاریک" برای بررسی خواص نور استفاده کرده است.
"اتاق تاریک" یک جعبه تاریک بزرگ بود که تنها یک روزنه ریز و سوزنی برای عبور نور داشت که چشم‌اندازهای روبه‌روی این روزنه، تصویری واضح و وارونه را در سطح مقابل آن ایجاد می کرد. "لئوناردو داوینچی" در قرن 16میلادی در یادداشت هایش این وسیله را Camera Obscura نامیده و از "سوراخ سوزنی" روی جعبه به عنوان Pine Hole نام برده است.
"اتاق تاریک" همچنین مورد توجه نگارگران و نقاشان بویژه نقاشان ایتالیایی بود که از بازتاب تصاویر بر روی سطح مقابل سوراخ سوزنی، به عنوان الگوی نقاشی استفاده می کردند. نقاشی به این شیوه با معیارهای واقعی همخوانی داشت و از پرسپکتیو صحیحی بهره می برد. بعدها با نصب یک عدسی محدب مقابل روزنه "اتاق تاریک" وضوح تصاویر افزایش داده شد. هرچند این تصاویر در آن زمان قابل چاپ نبودند اما "اتاق تاریک" نقش پایه ای در اختراع دوربین عکاسی داشت و با اختراع مواد حساس به نور و قراردادن آن در برابر روزنه سوزنی، تصاویر ثبت شدند.
نجات
گفتند ما رو نجات بده
گفتم از شب پاسی نگذشته طعمه گرگها خواهید شد.
کمی فکر کردند و سری تکان دادند و رفتند پیش چوپان؛
چوپان دست نوازشی برسرشان کشید،
علفی ریخت و گفت خوب بخورید،
فردا شما را به قصاب می فروشم.
خوب خوردند و آرام خوابیدند...
صبح فردا چوپان مرده بود!
